Ευάγγελος Αβέρωφ, 1991

Η Ειρήνη Χαριάτη-Πραμαντιώτη είναι μια από τις πρώτες γυναικείες παρουσίες στην ελληνική γλυπτική, που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεματογραφίας, με ιδιαίτερη επίδοση στο μετάλλιο για το οποίο τιμήθηκε με διεθνείς διακρίσεις. Σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1942-1947) με δασκάλους τους Κ. Δημητριάδη και Μιχάλη Τόμπρο, και πέτυχε να διαμορφώσει, από τα πρώτα κιόλας βήματά της, ένα ευδιάκριτο προσωπικό στυλ. Τα έργα της είναι μορφοποιημένα εξπρεσιονιστικά με πρωτόγονη διάθεση, όπως αποκαλύπτουν οι ακατέργαστες επιφάνειες και η τραχιά υφή. Αξιοποιεί κυρίως την πηγαία διάσταση της ανθρώπινης υπόστασης, περιορίζοντας τα εξωτερικά χαρακτηριστικά σε αφηρημένους πλαστικούς όγκους. Τα πορτρέτα της επιδεικνύουν έναν ελεύθερο εκφραστικό σχεδιασμό με θεμελιωμένη όμως αντίληψη της αντικειμενικής πραγματικότητας. Η καλλιτέχνιδα δουλεύει κυρίως με τα χέρια, χωρίς να χρησιμοποιεί εργαλεία, διατηρώντας την άμεση επικοινωνία του όγκου με το μοντέλο. Η κάθε αυθόρμητη κίνηση του χεριού εντυπώνεται ανεξίτηλα στο πρόπλασμα που μορφοποιεί και μεταφέρεται αυτούσια στο οριστικό υλικό του μετάλλου.