Χειρόγραφο ή Γυναίκα και δέντρο, από τη σειρά "Χειρόγραφα", 1980
Ύστερα από μακροχρόνιες σπουδές στην École Cantonale de Dessin et d’Art Appliqué της Λωζάνης, στην ΑΣΚΤ και το Central School of Arts and Design του Λονδίνου, η Καναγκίνη ξεκίνησε την καλλιτεχνική της διαδρομή από την απόλυτη αφαίρεση, την οποία όμως πολύ γρήγορα εγκατέλειψε. Xρησιμοποιώντας τα πιο ετερόκλητα υλικά –τσιμέντο, πηλό, δέρματα, μέταλλα, πλαστικά, γυαλί, κιμωλία, σχοινιά, κλωστές, κομμάτια από παλιές χρησιμοποιημένες συσκευές αλλά κάποτε και αντίγραφα από μουσεία–, μετατρέπει την καθημερινότητα σε εικαστικό γεγονός, δημιουργώντας τρισδιάστατα τοπία, όπου η ζωγραφική συνδυάζεται με τα αντικείμενα που συνοδεύουν τον πίνακα. Στοχεύοντας στην έκφραση της αντίθεσής της στην υποβάθμιση της καθημερινής ζωής και, παράλληλα, του αιτήματος της ποιοτικής αναβάθμισής της, καταλήγει σε ένα συμβολικό σουρεαλισμό. Ακόμα την απασχολεί η γραφή ως μέσο σύλληψης και καταγραφής της ανθρώπινης σκέψης, ανησυχία που εκφράζεται με τη σειρά «Χειρόγραφα», εικαστικές δημιουργίες που ανάγουν το λόγο στην αρχετυπική του μορφή, ως έκφραση της έννοιας της επικοινωνίας.
Το Χειρόγραφο ή Γυναίκα και δέντρο που φέρει χρονολογία 1980, είναι από τα πρώτα έργα της σειράς «Χειρόγραφα». Η μορφολογία της γραφής και όχι κάποιο συγκεκριμένο κείμενο, η λέξη, το γράμμα ως γλωσσολογική μονάδα γοητεύουν την Καναγκίνη, δίνοντας στο θεατή το ερέθισμα για προσωπικές ερμηνείες. Τοποθετώντας τη γυναικεία μορφή εμπρός στις εικόνες των γραμμάτων που εδώ αποδίδονται σχεδόν χειρονομιακά, καθώς άτακτα γεμίζουν το λευκό φόντο στο πάνω μέρος του έργου, τον προτρέπει να “διαβάσει”, να στοχαστεί, να διανύσει τη δική του προσωπική τροχιά. Ακόμη και η χρωματολογία του έργου με τη χρήση μόνο μαύρου, λευκού και γκρίζου χρώματος, παραπέμπουν στην εικόνα της γραφής.
