Βέλος, 1992

Η Όπυ Ζούνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κάιρο όπου πήρε και τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, ενώ το 1963, μετά την εγκατάστασή της στην Αθήνα, φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Ζωγράφος με έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, δημιουργεί ένα έργο που έχει τις ρίζες του τόσο στην Αίγυπτο και στην Ελλάδα –χώρες όπου γεννήθηκαν η γεωμετρία και η αφηρημένη μαθηματική σκέψη αντίστοιχα–, όσο και στις μοντέρνες αντιλήψεις για την τέχνη, που γνώρισε στα πολλά της ταξίδια στο εξωτερικό. H παρατήρηση της φύσης, τα συγκεκριμένα στοιχεία της ορατής πραγματικότητας –η θάλασσα, η έρημος, ο ουρανός, αλλά και το σύγχρονο περιβάλλον–, ο χώρος γενικά και η μεταφορά του στο επίπεδο του πίνακα, είναι αντικείμενο πειραματισμών και μελέτης για τν καλλιτέχνιδα. Mε μόνα παραστατικά μέσα μερικά χρώματα μαζί με μαύρο και άσπρο, σε συνδυασμό με οριζόντιες και κάθετες γραμμές, ανυψώνει τη φύση σε ένα επίπεδο καθολικής αρμονίας, όπου κυριαρχεί η αναζήτηση της ουσίας της ιδέας, μέσα από τη συνεχή αφαίρεση και απλοποίηση. Mε τη βοήθεια της γεωμετρίας και το μαθηματικό λογισμό, συστηματοποιεί τη σκέψη της, οδηγώντας την μέχρι την οφθαλμαπάτη, ενώ η ανθρώπινη απουσία επιτείνει την απεραντοσύνη του απείρου.