Οιδίπους και Αντιγόνη, 1920-25

Το έμφυτο ταλέντο του καλλιεργήθηκε κοντά στους κλασικιστές γλύπτες Λ. Δρόση (Πολυτεχνείο Αθηνών) και Μαξ Βίντμαν (Σχολή Καλών Τεχνών Μονάχου). Δούλεψε στην Τήνο και στην Αθήνα κοντά στον πατέρα του, που ήταν μαρμαρογλύπτης- εργολάβος.

Το 1878 αρρώστησε, έμεινε στο ψυχιατρείο ως το 1902, στη συνέχεια απομονώθηκε στην Τήνο και από το 1930 στην Αθήνα. Το ύφος και η επιλογή της θεματολογίας του στα πρώτα του έργα είναι σαφώς κλασικιστικά. Αργότερα όμως, όταν άρχισε να ξαναδουλεύει, μετά από πολλά χρόνια απομόνωσης, εγκατέλειψε τις αυστηρές συνθέσεις, απελευθέρωσε τις μορφές των έργων του και προτίμησε ένα πολύ πιο ελεύθερο πλάσιμο πάνω στον πηλό.