Για πού τραβάει η αλεπού?, 2019

Αναφερόμενες στην προετοιμασία από τις γυναίκες του Μετσόβου όλων των απαραίτητων στοιχείων για την αποχώρηση των ανδρών και τη διαμονή τους όλο το βαρύ χειμώνα σε δύσκολες συνθήκες στα χειμαδιά, οι τέσσερις καλλιτέχνιδες (Μαριγώ Κάσση, Σπυριδούλα Πολίτη, Βάλυ Νομίδου και Μαίρη Χρηστέα) ετοιμάζουν, στο πάτωμα, ένα μεγάλο μπόγο. Η ομαδικότητα παραλληλίζεται με το δέσιμο της ομάδας, όπως αυτές των Μετσοβιτών που έφευγαν όλο τον χειμώνα. Οι τέσσερις γυναίκες μαζεύουν στον μπόγο διάφορα απαραίτητα που θα παίρνανε μαζί τους, συμβολικά, βιωματικά και όπως αναφέρουν στο κείμενό τους: «γεμίζουμε τον μπόγο με αυτά που φέρει η κάθε μία μας στην ψυχή της, μνήμες, επιθυμίες, αγάπες και τραύματα». Το σπιτάκι που πετάει η Μαίρη είναι μια αμφισβήτηση της εστίας. Το κρεβατάκι που πετά η Βάλλυ έχει έμπνευση/εμπνέεται από τις συνθήκες διαβίωσης, από το ότι κοιμόντουσαν όλοι μαζί, κορίτσια, γυναίκες, παιδιά, γέροι, σε χώρους χωρίς παράθυρα, χωρίς τίποτε. Η Μαριγώ εναποθέτει άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες της οικογένειας από το 1900, γράμματα χρησιμοποιημένα και φακέλους και γραμματόσημα για να σταλούν. Η Σπυριδούλα προσθέτει το κατσικάκι γιατί αγαπούσε πάντα τα ζώα, το καλύπτει με πουλόβερ για προστασία/να το προστατεύσει από το κρύο. Κλείνουν τον απαραίτητο μπόγο με μαύρα πανιά, βάζουνε αντικείμενα, κουβέρτες, βαμβάκι για γέμισμα μαξιλαριών, βάζουν ψαλίδι και μαχαίρι, δένουνε και κλείνουν μια ιστορία. Στο άσπρο η Μαίρη κάνει έναν ήλιο κίτρινο, που παραπέμπει στην ελπίδα, τη χαρά, την αισιοδοξία. Μετά την αναφορά στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, αρχίζει λοιπόν συμβολικά η αισιοδοξία από ένα παράξενο, αλλόκοτο παιδικό τραγούδι και οι τέσσερις τους αρχίζουν τον παραδοσιακό χορό. Το τραγούδι εντοπίζεται τυχαία σε παραδοσιακό CD, όπου η χορωδία Ζηρίδη τραγουδά το 2009, ένα τραγούδι, με τίτλο «Ο τεμπέλης δράκος» του Γιώργου Χατζηπιέρη. Το τραγούδι «Για πού τραβάει η αλεπού», το τραγουδάει ένα κοριτσάκι και είναι παραδοσιακό καλαματιανό, με στίχους που φέρνουν μια χαριτωμένη, αναπάντεχη ανατροπή. Οι στίχοι δημιουργούν γέλιο και η θλίψη μετατρέπεται σε γλέντι. Οι χορευτικές επιδόσεις, μίας εκάστης, το ξεφάντωμα ή η αυτοσυγκράτηση, ολοκληρώνουν τη συλλογική, χρονοβόρα διερεύνηση της ομάδας, αναδεικνύοντας μέσα από μια ανατροπή, τα βιώματα και τους χαρακτήρες. Η αναπάντεχη εξέλιξη από την αναφορά στις παλιές δυσκολίες του τόπου στο σύγχρονο ξεφάντωμα, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα σουρεαλιστική επιλογή της performance τους. Η performance δημιουργήθηκε ειδικά για την έκθεση "Τόποι δημιουργίας, αφιέρωμα στο Μέτσοβο", που πραγματοποίησε η Πινακοθήκη Αβέρωφ το 2019.