Επιτραπέζια, 1939
Ζωγράφος και χαράκτης. Το 1922 ήρθε στην Ελλάδα. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με καθηγητή τον Κ. Παρθένη και χαρακτική με καθηγητή τον Γ. Κεφαλληνό. Από το 1939 και για δύο χρόνια εργάστηκε στο λιθογραφείο Β. Παπαχρυσάνθου. Ταξίδεψε πολύ στο εξωτερικό για επιμόρφωση. Από το 1942 έως το 1970 υπηρέτησε στο Ίδρυμα Εκτύπωσης Τραπεζογραμματίων και Αξιών της Τράπεζας της Ελλάδος, χαράζοντας πολλά χαρτονομίσματα. Ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση βιβλίων και τη χάραξη γραμματοσήμων. Αρχικά τα θέματά του αντλούνται από την καθημερινότητα, με προτίμηση σε οικείες εικόνες και τοπία, ενώ μετά το 1950 στρέφεται σε αφηρημένα θέματα και πειραματισμούς με το χρώμα.
Το έργο Επιτραπέζια, επίσης χαραγμένο σε όρθιο ξύλο, είναι μια σύνθεση αρκετά πυκνή και όχι ιδιαίτερα ζυγισμένη. Η πληθώρα κάθετων στοιχείων (μπουκάλι, κανάτα, καράφα) εμποδίζει τη σύνθεση να απλωθεί πάνω στο φόντο, ενώ η παρουσία πολλών επιπλέον στοιχείων στο φόντο (καλάθι με φρούτα, βάζο με λουλούδια) δεν επιτρέπει στα αντικείμενα του πρώτου επιπέδου να κυριαρχήσουν στο χώρο. Βέβαια, οι δυνατότητες της χάραξης στο όρθιο ξύλο, με τις μικρές στιγμές, τις λεπτές γραμμές και τις πυκνές κηλίδες, ευνοούν τη λεπτομερειακή απόδοση των αντικειμένων και τους δίνουν μια ανάλαφρη υπόσταση.
