Προτομή Αμαλίας Λάντερερ-Αβέρωφ
Ο Γεώργιος Βρούτος διαμόρφωσε την τέχνη του σύμφωνα με το πνεύμα του κλασικισμού, που έφεραν στο Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας οι πρώτοι Βαυαροί δάσκαλοι και διεύρυνε τις γνώσεις του μέσα στο κλίμα που επικρατούσε στις Ακαδημίες του Παρισιού και της Ρώμης, όπου συνέχισε τις σπουδές του. Σπούδασε γλυπτική στο Σχολείο των Τεχνών κατά την περίοδο 1859-1864 κοντά στους Λάζαρο Φυτάλη και Ιωάννη Κόσσο. Μετά την αποφοίτησή του, συνέχισε το 1866 τις σπουδές του στην Ακαδημία του Αγίου Λουκά της Ρώμης, κοντά σε δύο μαθητές των μεγάλων γλυπτών A. Canova και B. Thorvaldsen, που επέδρασαν ριζικά στη διαμόρφωση της κλασικιστικής νεοελληνικής γλυπτικής, F. Niacarini και A. Tartolini. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, και έχοντας αφομοιώσει τα πρότυπα της κλασικιστικής παιδείας, ασχολήθηκε με την τέχνη των ταφικών μνημείων, την ανδριαντοποιία, τις συμβολικές-αλληγορικές συνθέσεις και τις προτομές.
Το γλυπτό Προτομή της Αμαλίας Λάντερερ-Αβέρωφ εντάσσεται στη μεγάλη καλλιτεχνική προσωποπλαστική παράδοση της εποχής του 19ου αιώνα. Η σύζυγος του Μιχαήλ Αβέρωφ, Αμαλία-Λάντερερ απεικονίζεται ως αρχαιοπρεπής κόρη, όπως αποκαλύπτει το “ηρωοποιημένο” ύφος του μπούστου. Σε αντιδιαστολή προς τη λεία όψη του δέρματος, στο μπούστο κυριαρχεί η πλούσια ελληνιστική κόμη που ξετυλίγεται στις πλούσιες πτυχώσεις του χιτώνα της. Το έργο ξεχωρίζει για το τεχνικό φινίρισμα του και τη λεπτολόγο επεξεργασία της ύλης στην απόδοση των λεπτομερειών.