Προσωπογραφία Μιχαήλ Αυγ. Αβέρωφ, π. 1890-1895
Τα πρώτα έργα του Iωάννη Οικονόμου φέρουν έντονα τη σφραγίδα της μαθητείας του κοντά στο Νικηφόρο Λύτρα, στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Μέσα στο πλαίσιο του ακαδημαϊκού ρεαλισμού, απεικόνισε με αρμονικές συνθέσεις και ισορροπημένα ζεστά χρώματα, σκηνές της καθημερινότητας όπου κυριαρχεί το ηθογραφικό στοιχείο. Γρήγορα όμως στράφηκε προς την τοπιογραφία, εισάγοντας στη ζωγραφική του μια περισσότερο ελεύθερη γραφή και πιο φωτεινή χρωματική κλίμακα, που τον εντάσσουν στο υπαιθριστικό κίνημα, το οποίο επικρατούσε στην Ελλάδα στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι πολλές απόψεις από τα περίχωρα της Αθήνας που φιλοτέχνησε δεν είναι μόνο δείγματα της ελεύθερης αυτής ζωγραφικής αλλά κάποιες φορές και ζωντανές μαρτυρίες τοπογραφικής απεικόνισης κατά τη χρονική περίοδο της καταγραφής τους.
Στην Προσωπογραφία Μιχαήλ Αυγ. Αβέρωφ απεικονίζεται ο Μιχαήλ Αβέρωφ (1840-1899), γιος του Αυγερινού Αβέρωφ και σύζυγος της Αμαλίας Λάντερερ. Προσωπικότητα με έντονη πολιτική και κοινωνική παρουσία στην αθηναϊκή ζωή του τέλους του 19ου αιώνα, ο Μιχαήλ Αβέρωφ απεικονίζεται αγέρωχος και αποφασιστικός. Ο Οικονόμου, δεν αρκείται μόνο στην επιβολή του απεικονιζόμενου προσώπου μέσω της πόζας, αλλά ερμηνεύει την προσωπικότητα του Μιχαήλ Αβέρωφ, προσπαθώντας να αποφύγει την εξιδανίκευση, κύριο χαρακτηριστικό της προσωπογραφίας της εποχής αυτής.
