Προσωπογραφία Ελευθερίου Βενιζέλου, πριν από το 1936
Ο Γεώργιος Γουναρόπουλος αποτελεί ξεχωριστή μορφή της νεοελληνικής τέχνης. Με τελείως προσωπικό τρόπο δημιουργεί μια ζωγραφική που χαρακτηρίζεται από ιδιόρρυθμη σχέση χώρου-χρόνου, όπως τη γνώρισε και τη βίωσε στον κύκλο των σουρεαλιστών κατά την παραμονή του στο Παρίσι τη δεκαετία του 1920. Ονειρικές αρχαΐζουσες μορφές, σε ένα χώρο με φανταστικές διαστάσεις, κοσμογονικό, τον οποίο το φως δονεί σαν κυκλικό τρικύμισμα, αποτελούν το αποκαλυπτικό όραμα του καλλιτέχνη μιας “υπερκόσμιας ζωγραφικής”, όπου η εσωτερική ατμόσφαιρα συνδέει το σύνολο διαφορετικών στοιχείων που συνυπάρχουν στον ίδιο πίνακα, τόσο θεματογραφικά –μυθολογικές μορφές, γυναίκες, βράχια, θάλασσα, ο αόρατος αέρας–, όσο και συνθετικά –σχήματα, φόρμες, κίνηση, φως.
Παρόλο που η Προσωπογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου διαφέρει από τη γνωστή θεματογραφία του καλλιτέχνη, το έργο διακρίνεται από εσωτερική διάθεση και ατμόσφαιρα. Η απελευθέρωση από την επίμονη αναπαραγωγή της εικόνας, οδηγεί το ζωγράφο στην απεικόνιση χαρακτηριστικών χαρισμάτων του μεγάλου ηγέτη, όπως η ηρεμία ή η αυτοσυγκέντρωση. Ο πίνακας αποδίδει άριστα και χωρίς κανένα απολύτως εξεζητημένο τέχνασμα τον ψυχισμό του Βενιζέλου.
Το έργο πρέπει να ζωγραφίστηκε πριν από το 1936, χρονολογία που έκλεισε η εφημερίδα Πατρίς και πέθανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.