Προσωπογραφία Αυγερινού Μ. Αβέρωφ, π. 1860
Ο Διονύσιος Τσόκος πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στη γενέτειρά του Ζάκυνθο, στο εργαστήριο του Νικόλαου Καντούνη, για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ακαδημία των Καλών Τεχνών της Βενετίας, όπου την περίοδο 1844-1847 σπούδασε ζωγραφική κοντά στον καθηγητή Ludovico Lipparini, ο οποίος επέδρασε καθοριστικά στην καλλιτεχνική του εξέλιξη. Ο Τσόκος είναι από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν με την ιστορική ζωγραφική, στο πλαίσιο μιας ειδυλλιακής, ρομαντικής τοπιογραφίας, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί από το φιλελληνικό κίνημα. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1847, ο Τσόκος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκε κυρίως με προσωπογραφίες επιφανών προσωπικοτήτων της ανερχόμενης τότε ελληνικής αστικής κοινωνίας.
Στο έργο Προσωπογραφία Αυγερινού Μ. Αβέρωφ απεικονίζεται ο αδελφός του μεγάλου ευεργέτη Γεώργιου Αβέρωφ και επί σειρά ετών (1850-1875) βουλευτής. Τόσο η ηλικία του εικονιζομένου, όσο και ο τρόπος επεξεργασίας της μορφής του, αποδεικνύουν ότι το έργο αποτελεί μία από τις τελευταίες δημιουργίες του καλλιτέχνη. Παρόλο που ο ζωγράφος κινείται στο πλαίσιο του ακαδημαϊκού ρεαλισμού –τυπική στάση της μορφής, βαριά χρώματα, σωστό σχέδιο– για να αποδώσει την προσωπικότητά του με το ήρεμο αλλά γεμάτο αυτοπεποίθηση βλέμμα, η χρησιμοποίηση πιο ζεστών χρωματικών τόνων απ’ ό,τι σε παλαιότερες δημιουργίες του καθώς και η αποφυγή σκληρών αντιθέσεων στην απόδοση των λεπτομερειών προσδίνουν στο πορτρέτο λυρική και συναισθηματική ατμόσφαιρα.
