Παρισινό τοπίο, 1963

Το πλούσιο έργο του Πάρι Πρέκα είναι γλυπτικό, ζωγραφικό, χαρακτικό και αρχιτεκτονικό. Μια συνεχής αναζήτηση που γόνιμα συνδυάζει το παρόν με το παρελθόν, μια διακαής φλόγα που τον ωθεί να ανακαλύψει την Ελλάδα, ταξιδεύοντας στην ιστορία της ή αποτυπώνοντας κάθε γωνιά της, κάθε τόπο μνήμης, κάθε έκφραση της ψυχής της, που απεικονίζει με ένα σύνθετο, προσωπικό μορφοπλαστικό ιδίωμα. Χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα την υδατογραφία στην απόδοση του τοπίου, που εξαϋλώνει και πνευματικοποιεί το περιεχόμενο με τη διαφάνειά της, δημιουργεί εικόνες που δεν περιορίζονται σε μια απλή τοπογραφική απεικόνιση, αλλά αποτελούν τη βιωματική επαφή του καλλιτέχνη με το χώρο. Με κονστρουκτιβιστικές-αφαιρετικές αισθητικές αντιλήψεις και αναφορές στη λιτότητα και την αυστηρότητα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, συνδυάζει στη ζωγραφική του ιστορία, μύθους, παραδόσεις για να δώσει συνθέσεις μνημειακού χαρακτήρα, με συμβολικές, κάποιες φορές προεκτάσεις.