Ο προπάππος Περραιβός κρατώντας στο χέρι του την κεφαλή του Ρήγα Φεραίου, 1956
Ο ζωγράφος και ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους, αν όχι ο σημαντικότερος, υπερρεαλιστής, λόγω της πολυσχιδούς του προσωπικότητας και της ποικίλης προσφοράς του στην τέχνη.
Το στοιχείο που ενεργοποιεί την οργάνωση των συνθέσεων του Εγγονόπουλου είναι η εφαρμογή ισχυρών και δυναμικών πλαστικών ρυθμών, που δημιουργούν αντιθέσεις, αναδεικνύοντας τη θέληση, αλλά και την ικανότητα του ζωγράφου να δημιουργεί εικόνες γεμάτες ένταση, δυναμικότητα και πάθος.
Λαμπρό παράδειγμα συνεύρεσης υπερρεαλισμού και παράδοσης στο έργο του Εγγονόπουλου είναι ο τρόπος που χτίζει τις μορφές του, τονίζοντας τις ανατομικές παραμορφώσεις. Από τη δεκαετία του 1930 ο καλλιτέχνης εισήγαγε μια τέχνη νέα, πρωτότυπη και επαναστατική για την εποχή του, διατηρώντας για 50 ολόκληρα χρόνια τη δύναμη της δημιουργικότητάς του και το πάθος για τον υπερρεαλισμό του. Ο άνθρωπος, στο έργο του Εγγονόπουλου παρουσιάζεται σαν μέσα από μια ρωγμή της ιστορίας, αναμειγνύοντας μύθους, εποχές, σύμβολα, μορφές. Το χρώμα είναι το κυρίαρχο στοιχείο στη ζωγραφική του. Ο τρόπος που αποδίδει ο καλλιτέχνης τις μορφές είναι τελείως αντινατουραλιστικός και ανορθολογιστικός. Οι μορφές εμφανίζονται χωρίς κεφάλι, χωρίς χαρακτηριστικά προσώπου, με σώματα γερά, δυνατά και ρωμαλέα. Συχνά το κεφάλι έχει αντικατασταθεί από διάφορα αντικείμενα. Ο καλλιτέχνης προσπάθησε να κάνει αισθητή στη ζωγραφική του τη δύναμη της φόρμας, με μορφές αντινατουραλιστικές, σώματα, δυνατά και ρωμαλέα, εκτελεσμένα με εξαιρετική πλαστικότητα, ευλυγισία, δυναμισμό, κίνηση και ερωτισμό, προσδίδοντας ονειρική διάσταση.
Το έργο Ο προπάππους Περραιβός κρατώντας στο χέρι του την κεφαλή του Ρήγα Φεραίου απεικονίζει τον προπάππο του ζωγράφου, από την πλευρά της οικογένειας της μητέρας του, με φουστανέλα και φέσι, να προτάσσει το σπαθί του και να κρατά στο αριστερό του χέρι το κεφάλι του Ρήγα Φεραίου. Ο πολεμιστής προπάππος Περραιβός, χωρίς χαρακτηριστικά προσώπου, παρουσιάζεται σε μια δυναμική κίνηση προς τα μπρος. Στο συγκεκριμένο έργο, ο προπάππος Περραιβός με έντονη δρασκελιά υψώνει το σπαθί του. Ο Εγγονόπουλος δημιούργησε μια συνθήκη από προσωπικές επιλογές στοιχείων για την απόδοση του υπερρεαλιστικού. Τα σημαντικότερα στοιχεία με τα οποία εξέφρασε το υπερρεαλιστικό είναι: η ανάμιξη της χρονικής τάξης από την αρχαιότητα στη σύγχρονη εποχή, η ιδιομορφία του χώρου, η παραμόρφωση της ανατομίας των κορμιών, η μη απόδοση της ατομικότητας των μορφών, με την έλλειψη των χαρακτηριστικών του προσώπου, η ένωση ανορθόδοξων στοιχείων με τις μορφές, η πληθωρική ύπαρξη παράδοξων και ετερόκλητων στοιχείων. Ο ανθρωποκεντρικός και εθνοκεντρικός υπερρεαλισμός του Εγγονόπουλου προτάσσει ένα ανατρεπτικό, πληθωρικό μήνυμα, γεμάτο χιούμορ και ζωντάνια.