Λουλούδια, π.1960
Έχοντας σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας (1931-1936), ο Θανάσης Τσίγκος εργάστηκε έως την κήρυξη του Β´ Παγκοσμίου πολέμου ως αρχιτέκτονας στην Ελλάδα, για να εγκατασταθεί οριστικά στο Παρίσι από το 1948, όπου συνεργάστηκε με τον Le Corbusier. Ανήσυχος δημιουργός και ιδιόρρυθμος χαρακτήρας ασχολήθηκε με το θέατρο ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος, ιδρύοντας μάλιστα και θεατρική σκηνή με τη σύζυγό του, σημαντική ερμηνεύτρια ρόλων σύγχρονου ρεπερτορίου. Τελικά όμως τον κέρδισε η ζωγραφική. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από ελεύθερη και ανάγλυφη πινελιά, χειρονομιακά τοποθετημένη στο μουσαμά, σε μια διαρκή πάλη ανάμεσα στο εικονικό και ανεικονικό, πάντα όμως διαφαίνεται ένα ξεχείλισμα πάθους, μια εσωτερική αγωνία, ένας ασυνήθιστος δυναμισμός μιας εκρηκτικής προσωπικότητας.
Τα Λουλούδια, από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του Tσίγκου, θα πρέπει να φιλοτεχνήθηκαν γύρω στο 1960 ή λίγο νωρίτερα. Αποτελούν μια καθαρή έκφραση της γεμάτης δυναμισμό, ένταση και αυθορμητισμό ιδιοσυγκρασίας του, που βρήκε διέξοδο σε αυτήν τη γεμάτη ύλη, πληθωρική, βίαιη –θα μπορούσε να λεχθεί– ζωγραφική. Φυσικές μορφές –λουλούδια, πουλιά, ο κόσμος της θάλασσας– ανασυντίθενται στο έργο του με μια ελευθερία που απομακρύνει από την πιστότητα της αναπαράστασης, καθώς τα χρώματα με την ανάγλυφη τεχνική εισχωρούν το ένα στο άλλο και διαχέονται στο φόντο του έργου που παίζει ενεργητικό ρόλο, αγγίζοντας έτσι τα όρια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, όπου η χειρονομία αποτελεί μέρος του έργου.