Κέρκυρα, 1988

Ο Βασίλης Χαρίσης ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας, πολεοδόμος, ζωγράφος και συγγραφέας. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Είχε καθηγητές τον Ορλάνδο, τον Πικιώνη, τον Μιχελή κ.α. Υπηρέτησε αρχικά ως γενικός διευθυντής στο Υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και στη συνέχεια, από το 1989 έως το 1994, ως πρόεδρος του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας. Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην δημιουργία του νομοθετικού πλαισίου προστασίας των παραδοσιακών οικισμών στα Ζαγοροχώρια[1]. Δημιούργησε αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά έργα και ασχολήθηκε με ανασκαφές, αναπαραστάσεις (το ιερό της Δωδώνης) και αναστηλώσεις αρχαιοτήτων (το αρχαίο θέατρο Δωδώνης). Οι πολυάριθμες μελέτες του που δημοσιεύτηκαν ως άρθρα και μονογραφίες, επικεντρώνονται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική κυρίως της Ηπείρου. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το συγγραφικό του έργο ενώ από το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, τού έχει απονεμηθεί ο τίτλος του Άρχοντα Δικαιοφύλακα της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.
Χαρακτηριστικά του αρχιτεκτονικά έργα είναι, στα Ιωάννινα, το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, το περίπτερο "Φρόντζου" της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών με το υπαίθριο θέατρο, η Πινακοθήκη Αβέρωφ και η διαμόρφωση της πλατείας με τα κτίρια της αγοράς στο Μέτσοβο, το υπαίθριο θέατρο στο Μονοδένδρι, η Παναγία η Καναλιώτισσα στο Κανάλι Πρεβέζης, ο ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος στην Νέα Κερασούντα Πρεβέζης κ.ά.