Χαράδρα στον Oλυμπο
Μετά τις σπουδές του στο Σχολείο των Καλών Τεχνών, τις οποίες συνέχισε στην Αμβέρσα, εργάστηκε για πολλά χρόνια (1901- 1922) στη Σμύρνη. Με τη Μικρασιατική καταστροφή κατέφυγε στην Αθήνα. Ύστερα από μικρό χρονικό διάστημα, εγκατέλειψε την πόλη για να εγκατασταθεί σε μια σπηλιά του Ολύμπου, όπου αφού έζησε 20 χρόνια, επέστρεψε και πάλι στην ελληνική πρωτεύουσα. Λάτρης της ελληνικής υπαίθρου, εμπνεύστηκε από αυτήν πολυάριθμους πίνακες ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί ως κατεξοχήν τοπιογράφος. Παρόλο που η αντίληψη που διέπει τις τοπιογραφικές συνθέσεις του είναι επηρεασμένη από το ρεαλιστικό-κλασικιστικό πνεύμα των σπουδών του, ανέπτυξε μια ζωγραφική τοπίου που χαρακτηρίζεται από την καθαρότητα της ατμόσφαιρας, τα δυνατά χρώματα και τις αντιθέσεις φωτός και σκιάς που προκαλεί ο ήλιος της Μεσογείου.
Ανάμεσα στα πάμπολλα έργα που φιλοτέχνησε ο Ιθακήσιος όσο ζούσε στον Όλυμπο, είναι και αυτά Στις κορυφές του Ολύμπου και Χαράδρα στον Όλυμπο, που δείχνουν το βαθύ σύνδεσμό του με τη φύση. Το πανέμορφο τοπίο του βουνού, με τα ταλαιπωρημένα από το άγριο κλίμα δέντρα, τους γκρεμούς και τα βράχια, απεικονίζεται σε συνθέσεις που χαρακτηρίζονται από ρεαλιστική διάθεση. Έμφαση δίνεται στη σχεδιαστική ακρίβεια, που δηλώνει την αμεσότητα της παρατήρησης, χωρίς όμως να λείπει και η συναισθηματική προσέγγιση της φύσης, κάποια ρομαντική διάθεση, η οποία δηλώνεται με ήπιους λυρικούς χρωματισμούς.
