Ακτές στο Αιγαίο, 1923

Ο Δημήτρης Γιολδάσης ανήκει στους καλλιτέχνες της πρώτης εικοσαετίας του 20ού αιώνα που προσπάθησαν να αποδεσμευτούν από το φορμαλισμό που επέβαλλε η ακαδημαϊκή ζωγραφική της Σχολής Καλών Τεχνών και να αναζητήσουν νέους τρόπους έκφρασης μέσα από τις αισθητικές αρχές που καθορίζουν τα μετα-ιμπρεσιονιστικά κινήματα του Παρισιού, που είχαν ήδη γίνει γνωστά στην Ελλάδα. Έτσι τα έργα του, ιδιαίτερα της δεκαετίας του 1920, φέρουν έντονα τη σφραγίδα της επιρροής του παρισινού μοντερνισμού, προσαρμοσμένο όμως στα ελληνικά δεδομένα, αφού τα τοπία του είναι πραγματικές μαρτυρίες της ελληνικής φύσης. Ο Γιολδάσης αντικαθιστά τα έντονα χρώματα με μονοχρωματικές επιφάνειες, καθώς το εκτυφλωτικό ελληνικό φως περιορίζει τη χρωματική κλίμακα, ενώ με την ένταση και τη διαύγειά του καθιστά τη γραμμή, που ορίζει τους όγκους, το κατεξοχήν εκφραστικό μέσο.