Νεκρή φύση με ροδάκινα

Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1900-1907) με καθηγητές τους Ροϊλό, Λύτρα, Γερανιώτη, Ιακωβίδη και Βολανάκη, απ' όπου αποφοίτησε με το Θωμαϊδειο βραβείο. Μετά την αποφοίτησή του αναχώρησε για το Μόναχο, με υποτροφία του γιατρού Χαραμή, όπου κατ' αρχήν παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή του Thor για να γραφτεί τον επόμενο χρόνο στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στα εργαστήρια των Seitz και Schildknecht. Μετά από ένα σύντομο ταξίδι στο Βερολίνο για να επισκεφτεί τον Liebermann εγκαταστάθηκε οριστικά στο Μόναχο όπου παρακολούθησε τα μαθήματα του Zugel. Το 1914 έγινε μέλος του καλλιτεχνικού Σωματείου του Μονάχου και το 1927 της εξπρεσιονιστικής ομάδας Neue Sezession. Το 1928 πήγε στο Παρίση όπου παρέμεινε μέχρι το 1932. Βασιζόμενος σε υπόσχεση του ελληνικού κράτους ότι θα διοριζόταν καθηγητής στην Σχολή Καλών Τεχνών, επέστρεψε στην Ελλάδα. Ο διορισμός δεν έγινε ποτέ, αλλά ο Μπουζιάνης παρέμεινε και δούλεψε στην Αθήνα έχοντα μια σημαντική καλλιτεχνική δραστηριότητα. Το 1949 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας "Στάθμη" και το 1956 τιμήθηκε με το βραβείο Guggenheim. 

Ο Γιώργος Μπουζιάνης υπήρξε ο κυριότερος εκπρόσωπος του εξπρεσιονισμού στην Ελλάδα και ένας από τους σημαντικότερους της Γερμανίας. Έχοντας λάβει μια ακαδημαϊκή ζωγραφική παιδεία στα πρώτα έργα του ακολουυθεί τα διδάγματα της σχολής του για να στραφεί κατά την παραμονή του στη Γερμανία κατ' αρχήν προς τις επιταγές της Sezession και ιδιαίτερα του von Stuck και να διαμορφώσει με το χρόνο την προσωπική του γλώσσα. Από το 1914 το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στην ανθρώπινη μορφή, ενώ από το 1917 η φθορά της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ένα από τα κυρίαρχα θέματά του.